بی اقبالان ...

همیشه پس از فرو نشستن هر معرکه و زدوده شدن شور و هیجان آن میتوان به تحلیل آن پرداخت.

با فرو خفتن شور و هیجان معرکه انتخابات اکنون میتوان حذف جریان باصطلاح اصلاح طلبی از عرصه قدرت ( که در آینده ای نه چندان دور بگونه ای ملموس تر شاهد آن خواهیم بود) را بهتر تحلیل نمود. گرچه بسیاری از صاحب نظران از زوایای مختلف به بررسی این واقعه پرداخته اند، اما بنظر من که از زاویه دیگری بدان نگاه میکنم نکته مهمی که در پس این حادثه نهفته است، نه کنش خلاف قاعده اقتدارگرایان، بلکه نوع رفتار سیاسی- اجنماعی خود اصلاح طلبان است.

عدم ساختارگرایی بمعنای عدم ببازی گرفتن توده های مردم در فرآیند حرکت سیاسی_اجتماعی شاید یکی از عوامل مهم بی اقبالی  اصلاح طلبان باشد، اما نوع برخورد آنها با مردم و استفاده ابزاری از عنصر مردم در مواقع مورد نیازشان ، در طول این سالها از عمده نکاتی است که موجب رویگرداندن مردم از جریانی است که تابلوی بد خطی را باعنوان اصلاحات و مردم گرایی بدست گرفته بود.

از سال گذشته و در جریان انتخابات شوراها میشد از قدر مطلق گفتار و کردار مردم این را فهمید که به اصلاح طلبان بدیده کسانی که احساساتشان را هتک کرده اند مینگرند.

مهمترین کانون و مرکز آدرس دار جریان اصلاح طلبی یعنی حزب مشارکت، در طی چند سال پیدایش خود، نه تنها به  عضو گیری سمپاتهای عادی نپرداخت، بلکه حتی  از معرفی ساختار تشکیلاتی اش سر باز زد و بدرستی مشخص نشد که در چارت تشکیلاتی آن چه کسانی عضویت دارند و بدین لحاظ شاید بتوان ماهیت درونی آن را به تاریک خانه ، لفظی که اکبر گنجی اصلاح طلب، برای بار نخست در ادبیات سیاسی کشور مصطلح نمود، تشبیه نمود.

از دیگر سو جمع اصلاح طلب از زمان فتح سیاسی اشان در خرداد 76 ،بدون عنایت به توده مردم که رقم زنندگان آن پیروزی ( اگر بتوان بدان پیروزی گفت) و بی توجه به شعار " ایران برای ایرانیان"، بیشتر به تحکیم مواضع و تقسیم منافع مشغول شده (  طرد فله ای مدیران کل و جزء  و انتصاب عناصر خودی! در تمامی ارکان کشور) و در دوره دوم تصدی شان، به قلعه سازی پرداخته اند. قلعه هایی نفوذ ناپذیر که بیشتر به محفل شبیه بوده اند. محافلی که بلحاظ ماهوی چندان تفاوتی با محفل رقیب نداشته اند. غافل از آنکه قلعه نفوذ ناپذیر آنگاه مستحکم است که سربازانی در آن نشسته باشند. و پایوران این قلاع که در سکرات و نشئه پیروزی نشسته بودند فراموش کردند تا مردم را نیز بحریم خلوت خویش راه دهند.

 بله، رفتار پر تحکم، اقتدار گرایانه و همراه با لفاظی عناصر جریان اصلاح طلب ، بخصوص در سطوح پائین تر، و عدم تشکل سازی، شاید مبنای شکست اصلاح طلبان باشد و گرچه انگشت اتهام اصلاح طلبان همواره متوجه جریان مقابل و متضادشان نشانه رفته است ولی شاید منصفانه تر این باشد که آنان از شورای نگهبان بسیار ممنون باشند که با رد صلاحیت گسترده اش حداقل پرستیژ یک انقلابی معتدل و آزادیخواه مظلوم را برای آقایان حفظ نماید، والا این کمترین براین باورم که اینان در صورت تائید صلاحیت گسترده نیز همچنان بی اقبال و نه حتی بداقبال، باقی میمانند.