فیلترکارها خوش بخوابید وب جت غیر فعال شد

خوب با تنگتر شدن حلقه فیلترینگ سایتها و بسط اون بسوی سایتهای خبری محدوده انتخاب خیلی از کاربران کوچکتر و کوچکتر میشه. حالا اینکه کی همین حباب کوچولو هم بترکه معلوم نیست. البته فیلتر کردن سایتهای ضد اخلاقی چیزی نیست که وبگردهای زیاد مخالفش باشند. ولی مطلب اینجاست که با توجه به رشد روز بروز  سایت های پورنو و استفاده اونها از عناوین غیر مرتبط با موضوع و یا حتی عنواین مرتبط اما بزبانی دیگر( مثلا یک سایت با آدرس روسی یا  زبانهای دیگری که برای فیلتر ناشناخته هستند) طالب اینجور مطالب به مقصود خودش میرسه.
بنابراین میمونه یه تعدا سایتهای دیگه. بهر حال طی چند ماه گذشته رویکرد وبگردان به سمت و سوی فیلتر شکنها خیلی زیاد شده بود و در این بین نرم افزار کوچک وب جت یک نمونه موفق برای دور زدن فیلتر ها بود.
امروز در بررسی یک سایت انگلیسی دیدم که شرکت ارائه دهنده وب جت سرویسهاش رو پولی کرده . بنا براین با توجه به کارایی وب جت و خورد کردن حصار فیلترینگ و ضدحالش به وزارت آی تی سی  فکر کنم آقایون یه جشم و سوروساتی راه انداخته باشن.

توضیح: من از وب جت استفاده نمیکردم. چون مطالب مورد نظرم که در حوزه گرافیک و نرم افزار و طب هستند رو هیچکس کاری بهش نداره. دنبال خبر هم باشم بدون نرم افزار از فیلتر بلدم رد بشم.....( میخواین یادتون بدم؟)

یه سیستم مدیریت محتوا

این وبلاگ نویسی های ما ، همه و همه مدیون نرم افزارها یا بعبارتی سیستمهای مدیریت محتوا ست.
موبل تایپ. پی اچ پی نیوک. بی تو وووو
اما نوید خادم اولین کسیه که یه مدل ایرانی مبتنی بر ی اس پی رو طراحی کرده.
تا حالا بزرگترین ایراد کار نوید نداشتن راهنمای نصب بود. اما امروز دیدم که دوران یه شرح مختصر و مفیدی برای اون نوشته. 
توصیه میکنم راجع به اسپ سوار یاASP-Rider  بیشتر بخونید. یه کار جالبیه.
سایت محمد علی ابطحی هم مبتنی بر همین سیستمه. 
بعد التحریر: با سرچ کردن گوگل میتونید خیلی مطلب راجع به سیستمهای وبلاگ نویسی بدست بیارید ها

ای وبلاگرهای کرمانشاهی....

خوب خوشحالم که میبینم بچه های وبلاگر کرمانشاهی بعد از این همایش دارند متحول میشوند. قالب وبلاگ بعضها داره فنی تر میشه. اما چند تا نکته رو حتما به شما باید بگم. اولا اینکه سعی کنید قالب وبلاگتون رو با کدهای بیخودی جاوا پر نکنید اینکار فقط حجم قالب رو بالا میبره. حجم معقول قالب یه چیزی در حد ۴۰ کیلو بایت باشه بد نیست. بیشتر که بشه طرف مقابل و بازدید کننده ممکنه از زمان طولانی بار شدن صفحه شاکی بشه و بزاره بره!
ثانیا گذاشتن عکس های پر حجم هم همین نقش رو بازی میکنه مثل وبلاگ همایش. اگه واقعا نیاز به تصویر دارید سعی کنید با فتوشاپ یا هر نرم افزار دیگه ای حجم تصویر رو کم کنید ( از فورمت مناسبی مثل گیف یا جی پگ استفاده کنید) ، بعبارتی اندازه اونو کوچیک کنید.
 ثالثا، سعی کنید از نرم افزار نازنینی مثل فرانت پیج استفاده کنید و با اون وبلاگهایی رو که جالب هستند دستکاری کنید. از این طریق خیلی نکات رو یاد میگیرید. قالبهاتون رو هم میتونین با فرانت پیج دستکاری کنین. اما یادتون باشه که اگه ننتیجه کار رو سیو کنید ممکنه دچار مشکل بشین. بنابراین بهتره کدهای اچتمل رو جداگانه و در نوت پد کپی و سیو کنید و باز بخاط داشته باشید که اونو بصورت utf-8 ذخیره کنید.
رابعا سعی کنید محتوی تولید کنید. مثلا چه عیبی داره یکی از این خانوما بیاد و غذاهای کرمانشاهی رو درس بده؟ مطمئن باشین خواننده وبلاگش ده برابر میشه. شعر و شاعری رو به اهلش بسپرین. مثلا یکی از همین بچه های ولایت کرمانشاه تحلیل و نقد فیلم مینویسه. عالی و کاملا تخصصی. برید و یاد بگیرید از مهرانا.
تا فرصتی دیگه
عزت زیاد

عکسهای یک کرمانشاهی

   
خوب خیلی خوشحال شدم وقتی که دیدم بالاخره یکی از برو بچه های کرمانشاه با یه دید ژورنالیستی اقدام به تاسیس یک وبلاگ از عکسهاش کرده...یه چیزی شبیه فوتوبلاگ.
بهر حال اقدام جالب و مبارکیه و من به سهیل تبریک میگم. ضمنا توی لینکدونی هم یه لینک به سهیل دادم.

دختر بیست ساله.....

ناله میکند و دست بر سینه میزند. آرایش کرده اما شلخته و ولنگار مینماید.از ظاهرش پیداست.  نمیدانم چرا همه با کوچکترین ناراحتی فکر میکنند مشکل از قلبشان است. حتی آدمهایی که دلشان شکسته است.

تند تند نفس میزند.

این تصویر: زن یا دختری جوان که پریشان و مضطرب است و از دردی مبهم در سینه و تنگی نفس شاکیست و بعدش میزند زیر گره برای ما بیش از حد تصور عادیست. هیستری بخش عمده ای از مراجعات ما را تشکیل میدهد.

میگوید آسم دارم. میخواهم که دستش را بالا بزند تا فشارخونش را اندازه بگیرم. لاک روی ناخنش گله گله ریخته است. میگوید آسم دارم.

نگاهش میکنم. در پس چهره درشکسته جوانش نخ نمایی از بچگی پیداست. معاینه چندانی نمیکنم.حوصله معاینه زنهای جوان را ندارم. به دردسرش نمی ارزد.

برایش دستور دارو میدهم.

وقتی بلند میشود تا با همراهش برود. میپرسم: سیگار میکشی؟    بله.

بعد وسوسه میشم و میپرسم: مخدر؟   بدون تعجب اما با استفهام نگاهم میکند.   میگویم: مثلا حشیش؟

بله!

و من از تعجب نزدیک است شاخ در باورم.

خودش میگوید: 4 سالی هست سیگاری هستم. میگویم: مگه چند سالته؟  20 سال

یکساعت بعد برمیگردد. نفسش باز شده.نیشش هم همینطور.

با خنده: مردنیم آقای دکتر؟

همراهش هم که میگوید خواهرش است هر هر میخندد.

چشمم به نوار قلب است. سرم را بالا میاورم و سرد بهش میگم: فکر میکنی الان خیلی زنده ای؟

خنده روی لبانش میماسد و محو میشود و ترس جایش را میگیرد.

جوانکی که میگوید شوهر خواهرش است و رفته تا قبض پرداخت بگیرد. برمیگردد.

نسخه ای را که نوشته ام میگیرد. و هر سه در آستانه در خروجی محو میشوند. در حالیکه دختر 20 ساله همچنان بهت زده است.   

لینکدونی بسازید

برای داشتن یک لینکدونی در وبلاگتان راههای متعددی وجود داره.اما یه راه بی دردسر و ساده اینه که مدیریت کار رو بدست یه سایت خبره بدیم. بلاگ رولینگ یک سرویس دهنده مناسب و محبوب برای مدیریت و نمایش لینکهای شماست. برای بهره بردن از بلاگ رولینگ ابتدا باید در آن ثبت نام کنید و پس از طی مراحل ثبت، با ورود به کنترل پانل اکانت خود، کدهای لازم را دریافت کنید. بعد باید این کد را در قسمتی از وبلاک یاسایتتان که میخواهید لینکدونی بشه ، بچسبانید.

کار تمام است!

از اینجا به بعد باید از طریق کنترل پانل بلاگ رولینگ لینکها را اظافه کنید بخاطر داشته باشید که اگر میخواهید لینکها بزبان فارسی نشان داده شوند باید هنگام مارد کردن توضیحات و نام لینک اکسپلورر را بر روی یونی کد utf-8  تنظیم کرده باشید. در غیر اینصورت آدرسها درهم و برهم نشان داده میشوند.

شرمنده رهرویی که عمل بر مجاز کرد....

راستش نتوانستم که در همایش وبلاگ نویسهای کرمانشاهی شرکت کنم. بخصوص بخاطر زحمتهایی که وبلاگر فعال شهر ما مینا کشید و نقش محوری که در راه اندازی این حرکت بعهده داشت باید میرفتم. الان که به کارت دعوتی که برایم آورد نگاه میکنم غرق شرمساری میشوم.
اما راستش، وقتی سه سال پیش به نوشتن وبلاگ روی آوردم هدفم چیزی دیگر بود. نوشتن برای خودم و از ایده های خودم، در گمنامی.
در این وضع و با ذهنیات فراوانی که دارم، نه از سر خودخواهی، که از آنجا که مجال چندانی برای پرداختن به دوستان جدید ندارم حضور در محافل و جمع برایم دشوار مینماید.چرا که تاب شرمساری در برابر الطفات دوستان را ندارم.
باری. از همه دوستان بابت غیبتم از صمیم قلب پوزش میطلبم و امیدوارم که معذورات مرا نیز اندکی لحاظ نمایند تا شاید سترگی خلف وعده ام را اندکی تخفیف قائل شده و بر این کمترین بی بضاعت ببخشایند.

اوووووووووف. بازم مطابق معمول قجری نوشتم.
آقا معذرت. 

نه همین لباس زیباست....

یه دوستی هی به من متذکر میشه که: بعله....آقا این ... کی اینکاره س!  مال این حرفا نیس...
میگم: چطور؟    میگه قالبشو ببین! چه پیش پا افتاده س!  اینکاره نیس دیگه...

مطلب ناصر که زیر همین نوشته هاست جوابگوی خوبیه به اظهارات نارسیسیتی فوق.
اما برای دوستان تازه کارم : بهتره که یه کمی کار فنی هم یاد بگیرید. تعویض قالب هم کار خیلی ساده ایه.  اینجا رو ببینید یه تعدادی قالب قشنگ داره.

سایت پرشن یاهو
 هم فراموش نشه که واقعا قالبهای قشنگی برای پرشن بلاگ داره.

سخن از زبان ما..... در آداب وبگردی و وبلاگ نویسی!

ناصر خان از دوستان همدل و نادیده من در نقطه ته خط مینویسد. حرفه ای و دلنشین هم مینویسد. دیشب به وبلاگش سر زدم دیدم مطلبی دارد در باب آدب وب زیستی و وبگردی یا نتیکت. بسیار نکات جالبی بود که حیفم آمد من باب تذکر به خودم آنرا اینجا ذکر نکنم. ضمنا به وبلاگ ناصر حتما سر بزنید. همیشه در حال تغییر و تحول است.


اخلاق و ضد‌اخلاق در وبلاگ‌نگاری     از: نقطه ته خط
ایران یکی از ناامن‌ترین کشورهای جهان از نظر اخلاق رسانه‌ای است! از آن جهت که تا هر نوع رسانه‌ای به دست افراد یا گروه‌های مختلف می‌افتد، علاوه بر ترویج ابتذال‌های فردی و عقده‌های شخصی و کینه‌جویی، آن را محفلی برای انتقام‌گیری‌های شخصی و گروهی و سیاسی می‌کند.
جایی خواندم در وبلاگی موسوم به دانشجویان پروانه‌ای در پرشین‌بلاگ، فرد بیماری اسامی دختران و پسران دانشگاهی را جفت جفت با عکس شان کنار هم گذاشته و گفته اینها با هم ارتباط دارند و علاوه بر تهمت به آنان موجب آبروریزی و حتی افسردگی افراد تا آستانه‌ی خودکشی شده است. این عمل درست شبیه دیگر اعمالی از این دست است. نظیر پخش کردن نوارهای ویدیویی عروسی‌ها، جشن‌های تولد یا مراسم خصوصی دانشجویان و عکاسی از استخرهای زنانه که بعضاً به خودکشی برخی از دختران انجامید. این بازتابی از بی‌اخلاقی رسانه‌ای در فرهنگ عمومی ایرانیان و درجه لیاقت آنان در استفاده از رسانه‌ و ابزار است. یا مثلاً در نوع بزرگ‌تر آن در رسانه‌ای به نام تلویزیون می‌بینیم که مثلاً ضیا آتابای افراد را تهدید می‌کند که عکس و اسنادی از ارتباطات نامشروع آنان در تلویزیون خود منعکس می‌نماید. این روحیه‌ی ایرانی که به جای «تمرین دمکراسی» به «سوءاستفاده از دمکراسی» می‌پردازد، پدیده‌ی روانشناختی قابل توجهی است که هنوز کسی راهی برای ترمیم آن نیافته است!
***
در مورد واژه‌ای به نام «نتیکت» و آداب «نتوندی» کم گفته شده است. رشد سریع وبلاگ‌نویسی در ایران و توجه قشر بسیاری به این منبع رسانه‌ای، موجب می شود که علاوه بر نوعی مبادلات فرهنگی - هر چند محدود - میان افراد، ضدفرهنگ‌هایی نیز که در دنیای واقعی شاهد آن هستیم، در وبلاگستان گسترش یابد. متاسفانه ضدفرهنگ‌های کلامی و شفاهی موجود در جامعه‌ی واقعی ایرانی به شبکه نیز سرایت کرده و از حالت شفاهی و گذرا و محدود به به یک حالت مکتوب و پایدار و گسترده اشاعه یافته است.
هیچ قانون و محدودیتی برای وبلاگ‌نویسی وجود ندارد و این از بسیاری جهات مثبت و از برخی جهات منفی است. اخلاق یک چیز نسبی است و هر کس نوعی فکر می‌کند و نوعی جهان‌بینی خاص خود را دارد و این ایجاب می‌کند که پیش از هر چیز به فکر نگهداری اخلاق شخصی خود باشیم و مراقب باشیم کلاه‌مان را باد نبرد! اما وقتی هر نتوند بر این باور باشد که می‌باید شخصیت مجازی سالم و شایسته‌ای داشته باشد، حداقل این دنیای مجازی به سیاهی و زشتی دنیای واقعی نخواهد بود. برخی از اینها که به ذهن می‌رسد، اینجا می‌آید:

● به شخصیت، مذهب، نگرش و نژاد و ملیت افراد توهین نکنید (مخصوصاً افراد عادی). یادتان باشد در هر گروه و دسته و نژادی نیک و بد وجود دارد. در فضای جهانی وب، افتخار متعصبانه و افراطی به هر کدام از این مقولات نیز خریداری ندارد.
● پرستیژ داشته باشید. «بافرهنگ» باشید. بافرهنگ بودن به معنای خوب نوشتن یا سواد زیاد داشتن نیست، بلکه در احترام به دیگران است.
● موضوعات منافی با فرهنگ عمومی نظیر گسترش بی‌بند و باری در سکس، چیزی است که در جامعه‌ی واقعی ما قابل پذیرش نیست و این واقعیت دارد. هرزه‌نویسی برای جلب بازدیدکننده و سایت‌ها و وبلاگ‌هایی از این نوع (که اکثراً مهوع و نفرت‌انگیز می‌نویسند تا اروتیک و عاشقانه!) هیچ جایگاهی در فرهنگ واقعی ما ندارند. ممکن است به دلیل تابوها و ممنوعیت‌های موجود بازدیدکننده بسیاری داشته باشند اما در ذهن بیینندگان هنگام تقابل با عالم واقعیت، روان‌پریشی و دوگانگی ایجاد می‌کنند و در نهایت به دلیل مجازی بودن آن، مطرود می‌شوند.
● در اینترنت هیچ چیز و هیچ کس و هیچ خبری قابل اعتماد مطلق نیست، مگر این که به طور حتم ثابت شود.
● اگر با مطلب وبلاگی نتوانستید ارتباط برقرار کنید، زور نزنید که حتماٌ برایش کامنت بگذارید.
● کاری را که نمی‌توانید انجام دهید، ادعا نکنید. اول آن را انجام دهید بعد در مورد آن بنویسید. مثلاً ادعا نکنید که می‌توانید دیگران را هک کنید یا مثلاً خودکشی کنید بلکه اول هک کنید یا خودکشی کنید (!؟)
● معمولاً مرگ افراد در لحظه‌ای پیش می‌آید که دقیقاً سرشار از زندگی هستند! کسی که خودکشی می‌کند، نیاز به این ندارد که در وبلاگش آن را بنویسد! روش‌های جلب ترحم برای جلب بازدیدکننده مطرود است.
● «سلام وبلاگ باحالی داری، به منم سر بزن»! همه‌ی با این جمله آشنا شده‌ایم. این نشان می‌دهد که چنین فردی مطلب شما (که مثلاً در مورد یک موضوع مهم نوشته‌اید و نظر دیگران را می‌خواهید) برایش اهمیتی ندارد. هیچ گاه چنین کاری نکنید.
● اگر می‌خواهید دیگران به وبلاگ باحال (!) شما سر بزنند، شما به آنها سر بزنید و عقیده‌تان را خیلی محترمانه در مورد آن مطلب بگویید.
● گاهی افراد بیماری به نام دیگران یا دوستان‌تان برای شما کامنت می‌گذراند. یک‌طرفه قضاوت نکنید.
● وبلاگ‌ها نه حزب سیاسی‌اند و نه قادر به تغییر اوضاع اجتماعی و نه هیچ تاثیری بر جامعه‌ی کنونی ایران دارند (حداقل فعلاً و به دلیل توسعه‌نیافتگی اینترنت). وبلاگ‌ها فقط محفلی برای تبادل آرا و نوعی دفتر یادداشت روزانه‌ی شخصی هستند و نه چیز دیگر. شما می‌توانید در مورد موضوع مورد علاقه‌ی خود حرف بزنید اما توقع نداشته باشید که عموم حتماً آن را باور کرده یا قبول کنند.
● قالب‌های ساده و پیش‌ساخته یا ندانستن طراحی وب، به معنای بی‌ارزش بودن نوشته‌های یک فرد نیست. (چه بسا گاهی برعکس هم هست!) اما اگر فکر می‌کنید حرف‌های بزرگی برای گفتن دارید و مطالب‌تان بسیار مهم است و قصد ادامه‌ی وبلاگ‌نویسی دارید، سعی کنید دستی به سر و گوش آن بکشید!
● اگر در مورد کار با تگ‌ها و صفحات وب مشکل دارید، مثل راننده‌ای هستید که در صورت خراب شدن اتومبیل‌تان نمی‌دانید چه کنید. وبلاگ‌هایی که در مورد مسائل فنی و تکنیکی اینترنت و کامپیوتر می‌نویسند و سخاوتمندانه تجربیات و اطلاعات خود را در اختیار همگان می‌گذارند، زیادند. سعی کنید به آنها بیشتر سر بزنید و زیر و بم مسائل فنی وب را بیاموزید..
● تا حد امکان درست بنویسید و غلط‌های تایپی را برطرف کنید.
● نویسندگان، اهل فرهنگ و دوستانی که چیزی می‌دانند حتی یک کار فنی را تشویق کنید وبلاگ بنویسند. تولید محتوا به نفع همه‌ی ماست. مثلاً در خیلی رشته‌های علمی و فنی (غیر از سیاست و شعارهای چرت!) ما هیچ تولید محتوایی (با زبان فارسی) نداریم و خیلی خوب است که با یک سرچ به اطلاعات مفیدی در هر زمینه‌ی دلخواه دست‌یابی پیدا کنیم. حتی تجربیات یک مکانیک یا خیاط یا تعمیرکار لوازم خانگی و غیره، بسیار برای همه مفید است.
● وقتی مطلبی برای نوشتن پیدا نمی‌کنید، اجباراً چیزی ننویسید بلکه مطالعه کنید. خود به خود ذهن شما برای نوشتن آماده خواهد شد. یا به خواندن مطالب دیگران بپردازید یا به رویدادهای پیرامون و مسائل اجتماعی دقت کنید.
● محورهایی مورد علاقه برای نوشته‌های خود بیابید و هر چند وقت یک‌بار در مورد آن محورها مثل مسائل روز سیاسی، فرهنگی، هنری، اجتماعی و ادبی بنویسید.
● دیگران را در تجربه‌های کاری و تجربه‌های زندگی خود که فکر می‌کنید برای همه مفید باشد، شریک کنید. لذت زندگی در یاری است.
● جزوات آئین نگارش و نیز روزنامه‌نگاری و خبرنگاری منابع مفیدی برای ارتقای سطح وبلاگ‌نویسی هستند. مخصوصاً اگر وبلاگ شما موضوع عمومی یا خبری دارد.
● لینک افرادی که لینک شما را می‌گذارند، در اسرع وقت بگذارید. اگر به هر دلیل مایل نبودید مثلاً مطالب آن وبلاگ با روحیات شما سازگار نبود مستقیماً به نویسنده بگویید لینک شما را بردارد.
● اگر دیگران برای شما کامنت نمی‌گذارند، دلیل این نیست که مطالبتان را نمی‌خوانند. یا آنها وقت اندکی داشته‌اند یا مطلب شما گیرا نبوده. یا در وضعیت روحی و ذهنی مناسبی نبوده‌اند. یا اصلاً عقیده‌ای در مورد مطلب شما ندارند. مهم این است که شما حرف‌تان را زده‌اید و اندیشه‌ی شما در وب منتشر شده است.
● «وبلاگ‌نویسی» شغل نیست! همه نیز مدام نمی‌توانند وبلاگ بنویسند یا مطالب دیگران را بخوانند،. کار، سفر و مشکلات زندگی گاهی همه‌ی ما را مدتی از وبلاگ دور می‌کند. توقع سرویس‌دهی از افراد را نداشته باشید یا این که همیشه خوش و خرم باشند.
● شما دیگران را نمی‌بینید و نمی شناسید. بنابراین صرف این که شما را نمی‌شناسند یا دارای هویتی مجازی هستید، به دیگران اهانت نکنید چون در درجه‌ی اول خودتان به خودتان دارید اهانت می‌کنید و این حماقت است!
● با هر نوع زبان و هر گونه نثری که می‌نویسید، شخصیت و نگرش خود را نسبت به زندگی و محیط و دیگران نشان می‌دهید. واقعیت این است که دنیای واقعی بسیار تیره و تلخ است، حداقل این دنیای مجازی را خراب نکنیم.
● اگر مطالبی از دیگران یا سایت‌های دیگر می‌نویسید حتماً لینک آن مطلب یا نویسنده را بگذارید. سرقت مطلب دیگران و درج با نام خود تفاوتی با سرقت واقعی ندارد.
● هر انسانی محترم و شایسته‌ی توجه است، مگر این که خلاف آن ثابت شود. معمولاً بیشتر افرادی که وبلاگ می‌نویسند افراد منطقی، هوشمند و حساسی هستند. افرادی دارای مشکلات روانی که به آزار و ایذای دیگران یا هتاکی می‌پردازند، کمتر هستند. یادتان باشد که دوستان سایبر، کم‌آزارترین و کم‌‌دردسرترین دوستان هستند!
● اگر مبارز هستید یا انقلابی یا رادیکال یا چریک! فحاشی به هر پدیده و رویداد را پست‌ترین افراد نیز بهتر از شما می‌توانند انجام دهند، یک زبان سنجیده و منطقی، نشان از عمق اندیشه و تفکر شما دارد.
● هیچ فرقی نمی‌کند شما چه نگرش سیاسی یا فرهنگی یا مذهبی داشته باشید. مهم این است که برخوردتان با دیگران معرف شخصیت مجازی شما در وب است و زبان و لحنی که به کار می‌برید، بازتابی از گرایش‌های شماست.