آرزوهای بر باد رفته، منجم شهر

 دکتر خدایاری دوست و همکارم هستند. سالهاست که انجمن نجوم کرمانشاه را میگرداند. گرچه میانه‌ای با آسمانها ندارم و این شاید موجب عدم تفاهم بین ماست که حالا برسم تقدیر همنشین یک اتاق شده‌ایم. اما طی دوسال گذشته وقتی دیده‌ام و میبینم جوانهایی میآیند تا به دکتر خدایاری، معلم نجوم شهر، سر بزنند و بعد در محاوره‌هایشان از موفقیتهایشان در درس و زندگی میگویند ، از بدبینی‌ام به علمی که در ناشناخته‌ها سیر میکند کاسته میشود. دو سه سالیست که خدایاری در بدر بدنبال چند نفر صاحب مقام است تا با آنها از جمع اهل سماء بگوید که همه جوانند و علاقمند، علاقمند به علمی که آموختنش شاید مستحب هم باشد و توصیه شده الهی به بندگان.

دوست ما هرچه میدود کمتر قبای مسئولی بدستش میرسد. قضیه اینست که جمع علاقمندان نجوم شهرمان با همفکری هم طرح ایجاد یک رصدخانه را بر روی پارک شیرین داده‌اند که ایجاد آن میتواند چهره‌ای علمی به شهر داده، موجب جذب شمار بسیاری از علاقمندان شده و پای جمعی عالم و دانشمند را به شهرمان باز کند. در نظر بگیرید که ساختن یک رصد خانه و مجتمع علمی بر بالای تپه بلند شهر که حالا شبها بی‌خانمانها و معتادان آن بالا پرسه میزنند و نشئه میکنند میتواند چه تغییر ی در محیط و فضای منطقه ایجاد کند.

تا آنجا که میدانم عزیزان شواری شهرمان که بفکر همه چیز هستند و به هرکاری دخالت میکنند ،الا وضع شهر و پیشرفت آن در ملاقاتهای صورت گرفته ، به  منجم تنهای شهر گفته‌اند که قصد دارند آن بالا یک قهوه‌خانه لوکس بسازند تا درآمد داشته باشد ....

شاید برای اینکه بجای معتادان ولگرد ، انواع باخانمان آن در آن بالا به سیر آفاق و انفس بپردازند.

بهرحال سبب نگاشتن این چند سطر مختصر دیدن تصویری بود که یکی از اعضای جوان انجمن نجوم کرمانشاه بعنوان؛ تصویر فرضی رصد خانه کرمانشاه؛ ساخته بود.