امروزم ماندنی شدم.

امروز یکی از همکارام تقبل کرد بجام وایسته. بنابراین فردا عازم میشم. منم از خوشی زدم به وبگردی. یه تعدادی لینک هم برای شما میگذارم.
۱. این ایساتیس وب یه وبلاگ پر محتوائیه که بی اندازه مفید و پرباره.....ببینید.
۲.پژواک وبلاگ بابک هزاوه است. راجع به استایل شیت و کلی مطلب کامپیوتر و غیر کامپیوتری
۳.احسان حسین زاده اگر چه پدر وبلاگ نویسی ایران نیست ولی عموی اون حداقل صفتیه که میشه بهش اختصاص داد.احسان واقعا یکی از آدمای کلیدی عرصه وبلاگ نویسیه. من با استفاده از راهنماهایی که احسان نوشته. کلی چیز یاد گرفتم.. ... آها... اینم بگم که احسان همیشه بدعتها و ابتکارتی رو به بر و بچه های اینترنتی عرضه کرده.
۴. نویسنده وبلاگ مژده نوید مجاهده . نوید نشانه غلبه اراده بر مشکلاته. اون دچار بیماری دیستروفی عضلانی دوشنه. اما با پشتکار و بدون رفتن به مدرسه. از خیلی هم رده های خودش جلوتره. وبلاگ نوید رو که حالا ۲۱ ساله س ببینید.
۵. پژمان دشتی نژاد یه پسر بینهایت با احساسه. اینو میگم چون دو سالی هست میشناسمش ( گرچه ندیدمش). یه خورده هم گاها تند مزاج میشه و یه چیزایی که نباید بگه میگه. من سخت گرفتار نوستالژی خاطرات کودکی اون شدم و ...... پژمان الان در دبی درس میخونه. قلمش خیلی با حال و هواست اینو راجع به زندگی در دبی گفته:
....در دوبی که راه می روی اگر در جیبت پول نباشد و خسته و تنها و درمانده هم باشی آنگاه حتما باید روحی بزرگ داشته باشی تا بتوانی تمامی مشکلات را تحمل کنی. در دوبی می توان از کنار پنجره رستورانهای شیک و شلوغ گذشت و نظاره گر غذاهای لذیذ بود و خود در این ور شیشه در گرما و دوان دوان و شکم گرسنه به دنبال مقصد و نهایت خویش بود. در دوبی می توان نگاه جوانهایی به سن و سال خود را دید که از فرط بی کاری روزها و شبها در خیابانهایش در پشت جدیدترین و گرانترین ماشنیها نشسته اند و تو در آن ور چهار راه در گرمای آفتاب و عرق ریزان منتظر سبز شدن چراغ هستی تا شاید بتوانی از این خیابان شلوغ گذر کنی. آن وقت که راه می روی اگر قدرت فکری هم برایت باقی مانده باشد شاید نگاهی به درون ماشینها بیندازی و نگاه ها را دنبال کنی که چطور به تو نگاه می کنند با آن ظاهر خسته و عرق کرده و عجول. شاید از خود می پرسند این از کدام سیاره آمده است.
در دوبی که راه می روی اگر در جیبت پول نباشد و خسته و تنها و درمانده هم باشی آنگاه حتما باید روحی بزرگ داشته باشی تا بتوانی تمامی مشکلات را تحمل کنی. در دوبی می توان از کنار پنجره رستورانهای شیک و شلوغ گذشت و نظاره گر غذاهای لذیذ بود و خود در این ور شیشه در گرما و دوان دوان و شکم گرسنه به دنبال مقصد و نهایت خویش بود. در دوبی می توان نگاه جوانهایی به سن و سال خود را دید که از فرط بی کاری روزها و شبها در خیابانهایش در پشت جدیدترین و گرانترین ماشنیها نشسته اند و تو در آن ور چهار راه در گرمای آفتاب و عرق ریزان منتظر سبز شدن چراغ هستی تا شاید بتوانی از این خیابان شلوغ گذر کنی. آن وقت که راه می روی اگر قدرت فکری هم برایت باقی مانده باشد شاید نگاهی به درون ماشینها بیندازی و نگاه ها را دنبال کنی که چطور به تو نگاه می کنند با آن ظاهر خسته و عرق کرده و عجول. شاید از خود می پرسند این از کدام سیاره آمده است.

    راجع به پژمان یه خورده بیشتر توضیح دادم. چون آدم دوست داشتنییه برای من.
 
۶.    وبلاگ زهرا فکر کنم یه جایزه طراحی برتر  یا یه چیزی تو این مایه ها برده.