شرمنده رهرویی که عمل بر مجاز کرد....

راستش نتوانستم که در همایش وبلاگ نویسهای کرمانشاهی شرکت کنم. بخصوص بخاطر زحمتهایی که وبلاگر فعال شهر ما مینا کشید و نقش محوری که در راه اندازی این حرکت بعهده داشت باید میرفتم. الان که به کارت دعوتی که برایم آورد نگاه میکنم غرق شرمساری میشوم.
اما راستش، وقتی سه سال پیش به نوشتن وبلاگ روی آوردم هدفم چیزی دیگر بود. نوشتن برای خودم و از ایده های خودم، در گمنامی.
در این وضع و با ذهنیات فراوانی که دارم، نه از سر خودخواهی، که از آنجا که مجال چندانی برای پرداختن به دوستان جدید ندارم حضور در محافل و جمع برایم دشوار مینماید.چرا که تاب شرمساری در برابر الطفات دوستان را ندارم.
باری. از همه دوستان بابت غیبتم از صمیم قلب پوزش میطلبم و امیدوارم که معذورات مرا نیز اندکی لحاظ نمایند تا شاید سترگی خلف وعده ام را اندکی تخفیف قائل شده و بر این کمترین بی بضاعت ببخشایند.

اوووووووووف. بازم مطابق معمول قجری نوشتم.
آقا معذرت.